عنوان کامل: خوردگی فولاد کربن توسط باکتری در سیستم های تزریق آب دریا در محیط فراساحلی دریای شمال: بررسی آزمایشگاهی
ژورنال: Bioelectrochemistry
تعداد کلمات: ۹۷۰۶
چکیده فارسی: تاثیر باکتری سولفیدوژنیک، در سیستم تزریق آب دریا در دریای شمال، بر خوردگی فولاد کربن S235JR در یک بیوراکتور جریان مورد مطالعه قرار گرفت؛ این باکتری ها به صورت غیرهوازی به مدت 100 روز هم در آب دریای آلوده و هم در آب دریای تصفیه شده نگه داری شدند. رسوبات تشکیل شده روی فولادهای قرار داده شده در راکتورها حاوی مواد معدنی منیزیم و کلسیم به همراه سولفید آهن بود. ارگانیسم اصلی تشکیل بیوفیلم ها یک باکتری غیر هوازی بود، از نوع Caminicella، که به تولید سولفید هیدروژن و دی اکسید کربن معروف است. تقریبا در طول کل زمان آزمایش، پتانسیل های مدار باز (OCP) از جنس فولاد در راکتورها قرار داشت، که در محدوده -800<E(OCP)/mV (vs.SCE)<-700 بود. به طور عمومی، سرعت خوردگی کلی، که به صورت 1/(Rp/Ω) بیان می شود، در آب دریای آلوده کمتر بود اگرچه آن ها به طور قابل توجهی در هر دو راکتور تفاوت داشتند...
چکیده انگلیسی:
Influence of sulfidogenic bacteria, from a North Sea seawater injection system, on the corrosion of S235JR carbon steel was studied in a flow bioreactor;operating anaerobically for 100 days with either inoculated or filtrated seawater. Deposits formed on steel placed in reactors contained magnesium and calcium minerals plus iron sulfide. The dominant biofilm-forming organism was an anaerobic bacterium, genus Caminicella, known to produce hydrogen sulfide and carbon dioxide. Open Circuit Potentials (OCP) of steel in the reactors was, for near- ly the entire test duration, in the range − 800 b E(OCP)/mV (vs. SCE) b − 700. Generally, the overall corrosion rate, expressed as 1/(Rp/Ω),was lower in the inoculated seawater though they varied significantly on both reactors. Initial and final corrosion rates were virtually identical, namely initial 1/(Rp/Ω) = 2 × 10−6 ± 5 × 10−7 and final 1/(Rp/Ω) = 1.1 × 10− 5 ± 2.5 × 10− 6. Measured data, including electrochemical noise transients and statisti- cal parameters (0.05 b Localized Index b 1;− 5 b Skewness b − 5;Kurtosis N 45),suggested pitting on steel samples within the inoculated environment. However, the actual degree of corrosion could neither be directly correlated with the electrochemical data and nor with the steel corrosion in the filtrated seawater environment. Further laboratory tests are thought to clarify the noticed apparent discrepancies.
