تراکم پذیری سنگ یکی از ویژگی های مهم در مهندسی نفت است و به معنای توانایی سنگ برای تغییر حجم خود در پاسخ به فشار است. تراکم پذیری سنگ می تواند به دو صورت تراکم پذیری حجمی و تراکم پذیری شکلی بروز کند.
تراکم پذیری حجمی به معنای تغییر حجم سنگ در پاسخ به فشار است. این نوع تراکم پذیری معمولاً در مخازن نفتی و گازی اتفاق می افتد و می تواند منجر به کاهش حجم سنگ و افزایش فشار داخل مخزن شود. این تراکم پذیری می تواند تأثیر زیادی بر روی قابلیت نفوذپذیری سنگ ها و حتی بهره وری از مخازن داشته باشد.
تراکم پذیری شکلی به معنای تغییر شکل سنگ در پاسخ به فشار است. این نوع تراکم پذیری معمولاً در چاه های نفتی اتفاق می افتد و می تواند منجر به تغییر شکل چاه و کاهش قطر آن شود. این تراکم پذیری می تواند تأثیر زیادی بر روی قابلیت تولید و بهره وری از چاه داشته باشد.
برای اندازه گیری تراکم پذیری سنگ، معمولاً از آزمون های آزمایشگاهی و محاسبات مهندسی استفاده می شود. این اطلاعات می توانند به متخصصان صنعت نفت و گاز کمک کنند تا در طراحی و بهره برداری از مخازن نفتی و چاه های نفتی بهتر عمل کنند و بهره وری بالاتری داشته باشند.
